بازنشستگان جانباز فراموش شدگانند.
سالها پیش یعنی شاید در اوایل دولت خاتمی بود که گفته شد لایحه ای به نام لایحه خدمات ایثارگران مطرح است و بصورت جامع همه مشکلات و مسائل جانبازان اعم از مسائل درمانی، اشتغال، فرهنگی و آموزشی و ........... ایثارگران را مطرح کرده و ایثارگران هم چشم به راه تصویب چنین لایحه ای بودند. از آن زمان تا کنون این لایحه درراه بین مجلس و شورای نگهبان و شورای تشخیص مصلحت در راه است و در هر مسیر حدوداً چند سالی طول می کشد تا به مقصد برسد و گاهی شنیده می شود که آنرا مسکوت گذاشته اند. گاهی هم گفته می شود که دولت با آن مخالفت می کند، چون به اعتقاد دولتمردان بار مالی دارد.
از طرفی شنیده می شود که بسیاری از جانبازان شاغل در بنیاد شهید با استفاده از ضعف قانون دو حقوق می گیرند و هر زمان که تصمیم گرفته می شود تا لایحه خدمات ایثارگران تصویب شود، آنها بعنوان مخالف لایحه تحصن می کنند زیرا منافع آنها به خطر می افتد و حاضر نیستند که با دیگر جانبازان از حقوق و مزایای برابر برخوردار شوند. مسئولان هم که بر میزهای خود تکیه زده اند و شعار عدالت آنها گوش فلک را کر کرده است، هم خودشان را درگیر این مسئله نمی کنند.
پس چه باید کرد؟
آیا کسی هست تا به صدای خفه شده ایثارگران بازنشسته را بشنود؟
تا کنون که نه خبری نیست.
به چه کسی باید نامه نوشت؟
با چه کسی درد دل باید کرد؟
مجلس بی خیال این مسائل.
شورای نگهبان بی خیال !!
شورای تشخیص مصلحت بی خیال !!!
دولت که از همه بدتر.
به چه کسی پناه ببریم؟
